Síðustu bjartsýnisljóð

Bjartsýnin vefst nú fyrir mér og þér eins og bögglað roð

eins og skorpið og skrælnað roð

á síðkvöldum og snemma nætur ...

 

Alltjent megum við vita: að bjartsýnisafglaparnir eru vorkunnar verðir,

og þó afglapar séu fá þeir sjálfir að súpa seyðið af óvizku sinni;

 

blindan stoðar þá aðeins um sinn,

árátta sjálfsblekkingarinnar býr þeim

eyðilegan næturstað.

 

Því að ótíðindin skella á þeim að lokum, ótíðindin

sem endanleg niðurstaða: slys og ósigur,

svívirðan, auðmýkingin og hneykslið mikla.

 

Hrós á því skilið sá sem segir:

„ég hef ekki ævinlega kjark til að hugsa um morgundaginn",

vegsömum grandvarleik og vizku þess manns!

En engu að síður:

engu að síður kann hann að ganga ótrauður út í morguninn

eftir þvílíka nótt.

 

Sigfús Daðason