Endurkoma Ríkisins

Á einni helgi þurrkuðust út völd fjármálastéttarinnar. Stjórnmálamenn hafa aftur fengið völdin. Þjóðin er ringluð og ráðþrota og fólk er næstum því með óráði, það er Untergangsstimmung í loftinu, síðustu dagarnir í byrginu, Rússarnir eru aðeins 12 kílómetra frá miðborginni, sprengjunum rignir.

Allir mæna til stjórnmálamannanna um leiðsögn en þeir virðast ekki enn hafa áttað sig á því að þeir eru aðalgaurarnir. Þeir eru í hinni fullkomnu aðstöðu hins raunverulega valdamanns. Hann getur haft algera stjórn á lýð sem veit ekki sitt rjúkandi ráð en mænir vonaraugum til Valdsins. En enn virðist ekki nema einn maður hafa áttað sig á tækifærinu: Davíð Oddsson. Í ríkisstjórninni virðist ekki vera einn maður eða kona sem hefur raunverulega tilfnningu fyrir valdinu og hvað í því felst. Hefur virkilega enginn lesið Machiavelli? Sú "fortuna" sem þeim nú fellur í skaut geta þau nýtt til að treysta völd sín, hafi þau það minskunnarleysi sem þarf,  það "virtú" sem skiptir máli. En maður sér þess því miður ekki stað í fari stjórnmálastéttarinnar. Það er eins og hún sakni þess að vera afgreiðslustöð fyrir bankana.

Machiavelli sagði um lukkuna: hana verður að berja til hlýðni og hún elskar þá ungu og djörfu. Nú er hún horfin frá þeim sem eitt sinn voru djarfir og komin til stjórnmálamannanna að nýju. Þá er gott að hafa í huga: "Sia meglio essere impetuoso che respettivo".