Vertíðin hafin

Í gær lokaði Félag íslenskra bókaútgefenda á skráningar í Bókatíðindi ársins 2007. Endanleg tala titla liggur ekki alveg nákvæmlega fyrir en ljóst er að enn eitt árið hefur orðið aukning í skráðum titlum og að þeir eru nú komnir yfir 700. Um leið hafa aldrei jafn margar heilsíðuauglýsingar um bækur verið pantaðar og nú. Þetta rímar við það sem maður heyrir frá flestum meðalstórum bókaútgáfum. Þær auka við sig í ár í von um að auka hlutdeild sína á markaði og auka tekjur. Um leið skrá sífellt fleiri smærri aðilar bækur sínar og raunar gefa sífellt fleiri út bækur. Það er orðið hálfgert sport. En samkvæmt þessu hefur aldrei fyrr í sögunni verið teflt jafn mörgum titlum með skipulögðum hætti inn á jólamarkaðinn og nú þótt verið geti að heildarfjöldi útgefinna bóka sé ekki endilega sá mesti fyrr og síðar. 

Og raunar er vertíðin formlega hafin með útgáfu á fyrstu eiginlegu samkeppnisbókunum í jólavertíðinni. Ég spáði því í sumar að Leyndarmálið hennar Rhondu yrði toppbók fram að fyrstu jólabókum og það stóðst því Mæling heimsins eftir Daniel Kehlmann tók framúr henni og á mikla möguleika á að halda sölustími sínu fram að jólum ef útgáfan gefst ekki upp á limminu og hættir að auglýsa hana í byrjun nóvember. Nú eru komnar út bækur eins og Dauði trúðsins eftir Árna Þórarinsson og framundan eru síðan stóru slemmurnar, ný bók eftir Arnald og svo ævisaga Guðna Ágústssonar, sem á nú sviðið ein því embættissögu Ólafs Ragnars hefur verið slegið á frest. Ég veit að von er á nýjum sögum frá Einari Má og Kristínu Marju Baldursdóttur, sem bæði eiga mikla möguleika og ég er líka viss um að Jón Kalman Stefánsson muni nú uppskera eftir að hafa byggt upp sinn rithöfundaferil markvisst og örugglega. Hann er handhafi Íslensku bómenntaverðlaunanna og er nú á ferð með sögulega skáldsögu. Ef hann leyfir markaðsvélinni aðeins að blása gæti hann slegið í gegn. En það sem kannski er forvitnilegast við bókavertíðina eru minningabækur tveggja stórskálda, Ingibjargar Haraldsdóttur og Sigurðar Pálssonar, sem ég hef heyrt að séu væntanlegar. Og manni heyrist líka að loksins komi bók Péturs Gunnarssonar um Þórberg Þórðarson sem ég hef þegar pantað mér í jólagjöf ef satt reynist. Skáldakynslóðin sem fæddist á fimmta áratugnum er nú ballest íslensks bókmenntalífs, þaðan er á næstu árum án efa að vænta í senn þroskaðra og flippaðra verka þar sem reynsla, þekking, yfirsýn og hæfileikar mynda magnað blöndu með sköpunarkraftinn að vopni.